Του Θεόδωρου Καυκαρίδη
Δεν χρειάζεται να σας πω τη δύναμη των ΜΜΕ και κυρίως (πλέον) των Social Media στην Κύπρο. Είδαμε όλοι τι έγινε στις εκλογές. Εντάξει είναι γενικά παγκόσμιο φαινόμενο. Αλλά αυτό που συνέβη τις προάλλες στις ΗΠΑ σε αθλητικό επίπεδο, νομίζω θα σας προκαλέσει όση εντύπωση προκάλεσε σε μένα. Ακόμη και σε μία χρονιά που πρωταθλήτρια είναι η Βοστώνη και οι Σέλτικς (περισσότερα πλέον πρωταθλήματα στην ιστορία), το όνομα που έρχεται πάντα πρώτο στο μυαλό είναι οι Λος Άντζελες Λέικερς. Η πόλη με τη μεγαλύτερη λάμψη, με το Χόλιγουντ, με τις ατελείωτες παραλίες. Η ομάδα με τους 17 τίτλους και τις 30 και βάλε παρουσίες σε τελικούς, η ομάδα από την οποία πέρασαν συγκριτικά οι περισσότεροι σούπερ σταρ του αθλήματος. Ο Ουέστ, ο Τσάμπερλεϊν, ο Τζαμπάρ, ο Μάτζικ, ο Κόμπε, ο Σακίλ, ο Λεμπρόν. Αυτή λοιπόν η ομάδα ανακοίνωσε πρόσφατα το όνομα του νέου τους τεχνικού. Τζέι Τζέι Ρέντικ. Εδώ αρχίζουν τα ωραία.
Ένας καλός σουτέρ με πολυετή καριέρα στο ΝΒΑ ο Ρέντικ. Πόσα χρόνια έκανε προπονητής στο ΝΒΑ; Ούτε μέρα!!! Πόσα χρόνια έκανε βοηθός προπονητής; Ούτε λεπτό! Μήπως πέρασε από κολεγιακό έστω και για λίγο; Όχι!!! Καλά, τι κάνει τα τελευταία δύο χρόνια, αφότου έβαλε την πορτοκαλί μπάλα και τα παπούτσια στο ντουλαπάκι; Έθελξε (πραγματικά) σαν podcaster και αναλυτής αγώνων ΝΒΑ. Σε podcast με τον Λεμπρόν Τζέιμς, όπου είχε εντυπωσιάσει με τις αναλύσεις και τις ιδέες του σε θέματα όπως τη δημιουργία προϋπόθεσης για ελεύθερα τρίποντα. Έλαβε πολλά εγκωμιαστικά σχόλια για τις αναλύσεις των τηλεοπικών αγώνων και ήταν ο ανερχόμενος ΤΒ Star. Αυτά, συν οι εξαιρετικές εντυπώσεις που έκανε στην ηγεσία των Λέικερς κατά τη διάρκεια των προσωπικών συνεντεύξεων τον είχαν ως τον νο2 υποψήφιο σε όλο το διάστημα που ακολούθησε της απόλυσης τού επί διετίας μέτριου τεχνικού Ντάρβιν Χαμ (επέστρεψε σαν βοηθός στο Μιλγουόκι). Άφησαν κατά μέρος τις 3-4 διαθέσιμες επιλογές έμπειρων τεχνικών από το ΝΒΑ και έθεσαν σαν πρώτο υποψήφιο τον κορυφαίο προπονητή στο κολεγιακό. Tον Νταν Χέρλι που πήρε δύο συνεχόμενους τίτλους στο Κονέκτικατ. Του πρόσφεραν 70 εκατομμύρια για 4 χρόνια. Τα διπλάσια από όσα παίρνει στο πανεπιστήμιο. Λογικά και ίσως εδώ θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο αμερικανικά, ο Χέρλι θα έπρεπε να πετά τη σκούφια του από χαρά. Αλλά, μετά από 3-4 μέρες οι Λέικερς έφαγαν πόρτα. Ο Χέρλι είναι ήδη πολυεκατομμυριούχος, μπορεί να γράψει ιστορία αν πάρει τρίτο συνεχόμενο τίτλο και δεν έχει ανάγκη την πίεση του ηλεκτρικού πάγκου στο Λ.Α. Οπότε Ρέντικ!!! Με 4 χρόνια συμβόλαιο, με μισθό 8 εκατομμύρια ετησίως. Αλλά και με απόφαση να δημιουργήσουν γύρω του ένα προπονητικό τιμ που η εμπειρία να ξεχειλίζει από τα μπατζάκια του.
Νέος Πατ...
Αλλά όσο αμερικανικά και να σκεφτούμε, είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε. Έχει ενδιαφέρον το πώς τα αντιμετώπισαν τα «φιλολεϊκεριστικά» (επιστρέψτε μας τον όρο) Μέσα. Με δηλώσεις (συγκρατημένες) 2-3 πρώην παικτών της ομάδας που είδαν θετικά την πρόσληψη, με ρεπορτάζ για την έγκριση των Λεμπρόν και Ντέιβις, αλλά και με το κλασικό «ειδικοί του ΝΒΑ που θα ήθελαν να μείνουν ανώνυμοι θεωρούν πως οι Λέικερς έκαναν σωστή επιλογή). Τα «φιλολεϊκεριστικά» Μέσα προετοίμαζαν φυσικά το πεδίο, όλες τις μέρες πριν την ανακοίνωση. Αμέσως μετά ήρθε το κερασάκι. «Οι Λέικερς πιστεύουν πως ίσως βρήκαν τον νέο Πατ Ράιλι». Τον νεαρό, καταπληκτικό προπονητή που τους καθοδήγησε σε τεράστιες επιτυχίες τη δεκαετία του ’80. Όταν στις αρχές της δεκαετίας, ο Μάτζικ Τζόνσον ζήτησε να φύγει αν δεν απομακρυνθεί ο προπονητής Ουέστφαλ, ο ιδιοκτήτης Τζέρι Μπας πήρε απόφαση. Απέλυσε τον Ουέστφαλ, συγκάλεσε συνέντευξη Τύπου και ανακοίνωσε ότι προπονητής θα είναι ο Τζέρι Ουέστ (η φιγούρα στο logo του NBA, πέθανε πριν λίγες μέρες), ενώ βοηθός (ήταν για μερικούς μήνες) παραμένει ο Πατ Ράιλι (ήταν για λίγους). Τότε έγινε το πολύ... Λεϊκεριστικό. Ο Ουέστ είπε πως προτιμά να είναι βοηθός και πως πρώτος προπονητής θα είναι ο Ράιλι. Η ιστορία είναι γνωστή. Οι Λέικερς με Μάτζικ, Τζαμπάρ, Ουόρθι, Σκοτ και δεν συμμαζεύεται έγιναν η πιο θεαματική ομάδα και το showtime γράφτηκε στην ιστορία. Ο δε Ράιλι με τα κοστούμια Αρμάνι, το προσεγμένο μέχρι τελευταίας τρίχας μαλλί, έφερε νέα ήθη και έθιμα. Συν το γεγονός ότι είχε χάρισμα μπροστά από τις κάμερες. Ο Ρέντικ ντύνεται επίσης στην τρίχα και είναι άψογος στην επικοινωνία. Αλλά πετάει που λένε δύο φορές η χήνα;
Το κράξιμο και τα ερωτήματα
Δεν θα σας πούμε τι λένε τα αντι-λεϊκεριστικά ΜΜΕ. Μία μόνο λέξη. Κράξιμο. Ας δούμε τα ουδέτερα. Που προσεγγίζουν το όλο θέμα ψυχρά και με επιχειρήματα. Κάνουν λόγο για μία all-in προσέγγιση, ελληνιστί ότι οι Λέικερς παίζουν τα ρέστα τους. Φυσικά αναγνωρίζουν τις ικανότητες του Ρέντικ στην ανάλυση. Δεν αμφισβητούν το γεγονός ότι μπορεί να σχεδιάσει επιθέσεις, άμυνες, να διαβάσει το παιχνίδι και τον αντίπαλο. Αυτό που πολύ σωστά αμφισβητούν είναι άλλα πράγματα.
- Πώς θα αντιδράσει όταν θα καίει το σίδερο την ώρα του αγώνα.
- Όταν απέναντι έμπειροι προπονητές θα του ετοιμάζουν παγίδες.
- Πώς θα επιβάλει στα δύσκολα, σε ένα κακό φεγγάρι την άποψή του έναντι αυτής των Λεμπρόν και Ντέιβις.
- Πώς θα χειριστεί την ομάδα σε ένα ταξίδι 6-7 ημερών και σε 3 ματς σε 4 βράδια;
- Πώς θα χειριστεί τα αποδυτήρια γενικώς.
Μάζεψα ερωτήσεις από 3-4 άρθρα, αλλά ιδού και η πιο ενδιαφέρουσα φράση. Κανένας δεν ξέρει τις απαντήσεις, ούτε και οι Λέικερς, «οι οποίοι προσπαθούν να απορροφήσουν έναν κεραυνό μέσα σε ένα μπουκάλι».
Τα ρέστα
Όταν παίζεις ρέστα, είτε τα κερδίζεις όλα, είτε καταστρέφεσαι, δεν υπάρχει άλλη δίοδος. Οι Λέικερς έχουν καταφέρει μετά τον θάνατο του Τζέρι Μπας και την αποχώρηση του Κόμπε να κάνουν πολλά λάθη. Ξαναδοκίμασαν να εμπιστευτούν ένα νεαρό κόουτς (Λουκ Ουόλτον) και απέτυχαν. Απέλυσαν σχετικά εύκολα τον μοναδικό τεχνικό που τους έδωσε πρωτάθλημα, τον Φανκ Βόγκελ. Στην ουσία παραδέχτηκαν ότι κακώς προσέλαβαν και κυρίως κράτησαν για δύο χρόνια τον Ντάρβιν Χαμ. Είχαν σε αρκετές περιπτώσεις επιλογές σε ψηλές θέσεις στο ντραφτ και χειρίστηκαν λάθος την κατάσταση. Είτε διαλέγοντας λάθος παίκτη (Λόνζο Μπολ), είτε γιατί δεν έδειξαν υπομονή στην εξέλιξη (Μπράντον Ίνγκραμ). Συν κάποιες κουφές επιλογές free agents όπως ο Μοζγκόφ και Λούολ Ντενγκ. Κάτι κουφές ανταλλαγές, όμως το δώρο του Ζούμπατς στους Κλίπερς. Εντάξει έχουν κάνει και κινήσεις ματ. Όπως όταν ανακάλυπταν στα αζήτητα των ντραφ τούς Καρούσο, Κούζμα, Ριβς. Σαφέστατα και στην εποχή του Ρομπ Πέλινκα τα πράγματα είναι καλύτερα. Όμως κανένας δεν μπορεί να λέει πλέον πως οι Λέικερς θα είναι πάντα Λέικερς. Η γκλαμουριά δεν αρκεί για να προσελκύει. Κανένας δεν πετάει από τη χαρά του αν έχει πρόταση από τους «πορφυροκίτρινους». Η επιλογή Ρέντικ είναι ένα τεράστιο ρίσκο και οι «Λιμνάνθρωποι» θα πρέπει να ζήσουν με αυτό. Θα έχουν τη στήριξη των φιλολεϊκερίστικων ΜΜΕ στην αρχή με τίτλους: «Ο Ρέντικ εντυπωσιάζει στο camp των Λέικερς», «ο Λεμπρόν είπε στη διοίκηση των Λέικερς ότι του αρέσει η προπόνηση του Ρέντικ» κ.τλ, κ.τλ..
Όταν θα αρχίσει η δράση, θα έχουμε και την αλήθεια. Αν οι Λέικερς βρήκαν τον νέο Πατ Ράιλι, αν ένας πρώην παίκτης, νυν τηλεσχολιαστής-podcaster τα καταφέρει, τότε όλη η μπασκετική κοινότητα θα πρέπει να υποκληθεί στην έμπνευση του Ρομπ Πέλινκα (βασικά τεχνικός διευθυντής) και του επιτελείου του). Αν όχι, ο Οργανισμός θα κουνηθεί συθέμελα και η ιδιοκτήτρια Τζένι Μπας θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Θα έχει ενδιαφέρον.
Διαβάστε επίσης: Έχοντας ως βάση την Κύπρο σκοπεύουμε να επεκταθούμε